Harun Farocki
Grote KerkSERIOUS GAMES 1-4 [2011]
Deze vierdelige serie laat de verschillende manieren zien waarop het Amerikaanse leger gebruik maakt van virtual reality. In deze context wordt het idioom van gewelddadige videogames een middel om een generatie gamers in soldaten te veranderen. Daarna krijgt het filmmateriaal een nieuwe bestemming als therapeutisch instrument om deze soldaten na de oorlog weer te integreren in het dagelijks leven. Simulatie is hier dus geen vervanger voor de realiteit, maar fungeert als drempel: het helpt de persoon om met het trauma om gaan en probeert de gedachten en gevoelens van de persoon zodanig ‘om te scholen’, dat deze de wereld, veranderd, opnieuw kan binnentreden – ten goede of ten kwade.
EN:
A four-part series, spread out over a seven channel video installation, diagrams the military’s varied uses for virtual reality simulations. In this context, the vernacular of violent videogames becomes a means to convert a generation of gamers into soldiers, and then is repurposed as a therapeutic tool for reintegrating those same soldiers back into daily life after the trauma of real war. Simulation, then, working not as a placeholder for reality, but as its threshold: a moment that mediates extremity and seeks to retrain the thoughts and feelings of its subjects so that they may re-enter the world changed, for better and for worse.
Harun Farocki (Germany, 1944-2014) is considered one of the most radical artists active today. His work revolves around an analysis of the audiovisual representations and images produced by contemporary society. In more than one hundred films, productions for television, videos, installations and essays, Farocki has attempted to reveal the forms of power involved in the production, register and consumption of images from the beginning of film history through video games and virtual reality. Farocki the narrator disappears behind images; rather than explain, he makes visible that which the image conceals.